In memoriam: Jo Frissen (1942 - 2019)

Tilburg treurt om het onverwacht overlijden van Jo Frissen. Tijdens onze competitiewedstrijden van afgelopen zaterdag werd Jo, te midden van zestig van zijn damvrienden, getroffen door een hartaanval die hij niet heeft overleefd. Wat in een nieuw clublokaal een mooi begin van het nieuwe jaar had moeten worden, veranderde in één klap in een zwarte dag voor onze vereniging.

Jo is meer dan 50 jaar van zijn leven actief geweest als dammer. Hij werd in 1967 al lid van het Tilburgse TDV waar ook zijn broer Jan speelde, maar verhuisde rond zijn 30e jaar naar Eibergen, waar hij docent Maatschappijleer en Levensbeschouwing aan een scholengemeenschap in Groenlo werd. Zijn zoektocht naar een nieuwe damclub werd vergemakkelijkt door een toevallige ontmoeting met Frank van den Broek: beide TDVers waren, zonder dat ze dat van elkaar wisten, naar Eibergen verhuisd. Frank: ”Ik kwam hem in Eibergen op straat tegen en kon m’n ogen niet geloven. Jo was van plan naar Twentes Eerste te gaan, maar toen ik hem vertelde over de plaatselijke club DIOS was hij snel om.”  

Jo damde bij DIOS Eibergen doorgaans in het tweede team, en deed dat met veel plezier. Als chauffeur van het team leidden zijn smakelijke verhalen onderweg er wel eens toe dat de dammers veel mooie plekken in het Gelderse landschap zagen voordat uiteindelijk de weg naar het damadres gevonden werd. 

Maar dammen was niet Jo’s enige passie. Als fanatiek wielrenner en wielerliefhebber vervulde hij jarenlang bestuursfuncties bij wielerclub De Stofwolk in Eibergen. Vanuit zijn maatschappelijke betrokkenheid was Jo actief in de lokale politiek in zijn woonplaats, en samen met Irma was hij initiatiefnemer en organisator van de plaatselijke Wereldwinkel.

In 2002 ging Jo terug naar Tilburg en twee jaar later keerde ook Frank weer terug naar Brabant. Toen Frank (weer lid van TDV geworden) in 2004 Jo opbelde met de vraag of ook hij weer bij TDV wou komen dammen, was het antwoord onmiddellijk ja. Want nee zeggen was niet Jo ’s sterkste kant.. Sedertdien hebben wij Jo weer leren kennen als een trouw clublid, teamleider van ons tweede viertal, altijd aanwezig op de clubavond, altijd bereid om de TDV- en Dammend Tilburg-kleuren te verdedigen in de competitie, en altijd open staand voor het vriendschappelijk contact met clubgenoten en mensen in zijn omgeving die een spelletje willen dammen.

Wel was het dammen voor Jo een echte wintersport. Zodra de lente zich aankondigde werd het tijd om samen met Irma met de caravan zuidelijker streken in Europa op te zoeken, waarbij de keuze van de bestemmingen niet zelden mede bepaald werd door de internationale wielerkalender. Tijdens een van die reizen werd Jo al eens ernstig ziek met een langdurig ziekenhuisverblijf, in het zuiden van Frankrijk en aansluitend in Tilburg, als gevolg. Het was een eerste signaal dat Jo’s gezondheid kwetsbaar was, en niet al te lang geleden volgde er opnieuw een ziekenhuisopname. Maar niemand had kunnen vermoeden dat Jo’s overlijden, te midden van zijn damvrienden, zo nabij was.  

Wij, Dammende Tilburgers, en ook de vele damvrienden die hij elders in Brabant en Nederland had, moeten Jo voortaan in de damarena missen. Maar veel groter nog is dat gemis natuurlijk voor zijn vrouw Irma, zijn kinderen en kleinkinderen en naaste familie. Wij zijn in gedachten bij hen in deze moeilijke dagen. Uit Irma’s woorden van vandaag (“Jo is in zijn geliefde damharnas gestorven; hij was gelukkig bij jullie, dank daarvoor”) blijkt dat het voor hen een troost is om te weten dat Jo bij zo vele dammers die hem hebben gekend in dankbare herinnering zal voortleven. 

Jo ruste in vrede.