De slag bij Wattelros
Wattrelos. Niet te verwarren met Waterloo. Waar Waterloo bij het wijde publiek vooral bekend zal zijn van de beroemde slag die daarbij in 1815 plaatsvond, is Wattrelos bekend om het damgeweld dat daar jaarlijks medio oktober losbarst. In Nederland is er niet zoveel animo voor dit toernooi – de reisafstand zal ongetwijfeld een rol spelen -, wat jammer is aangezien de organisatoren van de locale vereniging, Damier Club de Wattrelos, er elk jaar weer een feestje van maken. Met een lunch, diverse geldprijzen en een prijs voor iedereen.
Er werd gespeeld volgens een bijzondere formule. Het deelnemersveld werd naar sterkte opgedeeld in diverse categorieën. Elke categorie bestond uit 4 groepen van 6 spelers, die ’s ochtends een rond toernooi afwerkten. In elke groep plaatsten de 2 beste spelers zich voor de A-finale, de nummers 3/4 gingen naar de B-finale en de nummers 5/6 naar de C-finale. In elk van de finale groepen werd er vervolgens ‘s middags een rond toernooi afgewerkt (á la NK Sneldammen). Bijzonder daarbij was dat de punten uit de voorronden werden meegenomen naar de finale. In totaal dus 12 wedstrijden, die met een speeltempo van 10m+5s werden afgewerkt. Namens Dammend Tilburg deden Kévin Machtelinck, Jimmy Depaepe, Sarah Rijgersberg, Toon Dielen en Koos van Amerongen mee. Oude bekenden Sébastien Duplouy, Boris Darry en Allan Villaeys waren natuurlijk ook van de partij. Allen werden ingedeeld in de hoogste categorie.
Toon wist vriend en vijand te verassen door Sébastien te verschalken. Hij nam een verdedigende positie in en werd langzaam overlopen, maar de Fransman had té veel tijd nodig om zijn meesterplan uit te voeren. Mede daardoor plaatse hij zich knap voor de B-finale. Kévin en Koos deden waren beiden groepshoofd en deden wat van hen verwacht werd. Kévin liep daarbij onnodige averij op: hij wist een landgenoot al snel te overlopen, maar vergat onderweg naar de overkant de trekker over te halen, liep in het mes van zijn tegenstander en verloor de slag. In de poule van Koos wist Jimmy zich knap te herstellen van vroege averij en beslag te leggen op het 2e finaleticket. Sarah was wat minder gelukkig met haar spel en moest genoegen nemen met de C-finale.
Na afloop van de lunch en bij de aanvang van de A-finale deelde Koos de koppositie met MI Damien Alinga (5-10), gevolgd door MI Thomy Mbongo (5-9) en Kévin Machtelinck en Anastase Leclerc (5-8). Alinga ging vliegend van start door alles en iedereen dat zich in de vuurlinie van de Franse soldaat bevond zonder pardon te slachten. In een gecompliceerd schouwspel wist hij Kévin te verslaan, nadat hij de ronde ervoor de eenzame verkenner van de Nederlander reeds had opgepeuzeld. Kévin en Koos herstelden zich vervolgens aardig. De Fransman grossierde in overwinningen en Koos wist topfavoriet Mbongo te verschalken. Jimmy begon met een achterstand vanuit de groepsfase, maar wist met attractief spel menigeen het vuur aan de schenen te leggen; sterkere tegenstanders stuitten op een zware verdediging. In de laatste ronde tekenden Mbongo en Aligna snel de vrede, waarmee de laatste zijn overwinning (21pt) veiligstelde. Door een eindspurt werd DT’s sterspeler Kévin uiteindelijk knap 2e, op secondaire criteria voor Mbongo (18pt) en Koos (17pt). Jimmy legde beslag op de 6e plaats (11pt).
Met de plaatsing voor de B-finale kon Toon’s dag al niet meer stuk. Hij wist kranig zich te weren, bestreed zijn tegenstanders vanuit het centrum – Napoleon zou trots zijn – en zo de nodige slagen te overleven. Een laatste plaats in de poule (16e overall, 7pt) was evenwel niet te voorkomen. Sarah kwam in de middag los en wist twee overwinningen te noteren, maar moest tegen de sterkere spelers uit de groep even zo vaak een mannetje opofferen en een nederlaag incasseren. Daarmee eindigde ze 4e in haar finalegroep (20e overall, 9pt).
Na de prijsuitreiking (klik hier voor de volledige resultaten) door de burgemeester van Wattrelos restte de Nederlandse Tilburgers een lange rit huiswaarts. En dan te bedenken dat onze Belgische en Franse vrienden deze rit telkens maar weer maken om in de Nationale Competitie voor ons te kunnen spelen. Waarvoor hulde!
